Zajezdnia tramwajowa Słodowiec – nieistniejąca, tymczasowa zajezdnia tramwajowa, działająca od grudnia 1946 do początku lat 60. na terenie CWS przy ul. Włościańskiej 52. Monografia Warszawskie Tramwaje Elektryczne 1908–2008 podaje, że nazwa zajezdni brzmiała Żoliborz, data rozpoczęcia działalności to 15 marca 1946, a jej adres to Słowackiego 45a[1].
Odcinek linii tramwajowej od zniszczonego wiaduktu w ciągu ulicy Mickiewicza nad linią obwodową na Bielany został odbudowany wraz z przekuciem na normalną szerokość 1435 mm w 1946 roku. Początkowo odcinek ten nie był połączony z resztą sieci tramwajowej (do czasu odbudowy wiaduktu i przekucia bądź budowy nowego torowiska po południowej stronie wiaduktu). Aby zapewnić możliwość obsługi wagonów obsługujących ten odcinek, urządzono tymczasową zajezdnię na terenie przedwojennych hal CWS. Pojedynczy tor tramwajowy biegł od pętli Potocka (obecnie Metro Marymont) śladem ulicy Włościańskiej. Na terenie zajezdni nie było pętli, obrotnicy czy nawet trójkąta do zawracania składów – nie miało to znaczenia, gdyż w tamtych czasach wszystkie eksploatowane wagony były dwukierunkowe. Zajezdnia działała do otwarcia nowoczesnej, docelowej zajezdni R-4 Żoliborz, co miało miejsce w niedzielę 30 czerwca 1963 r., tego dnia rano tramwaje wyjechały z niej na trasy, a zjechały z tras już na nowo otwartą zajezdnię.
Według danych z czerwca 1949 roku, zajezdnia posiadała 8 stanowisk krytych i 22 odkryte, razem 30 miejsc. Do hali pierwszej wchodziły bezpośrednio cztery tory, do drugiej dwa, ostatni siódmy tor kończył się ślepo na ścianie budynku. Monografia Warszawskie Tramwaje Elektryczne 1908–2008 podaje, że od początku zajezdnia miała 2 zespoły po 4 tory – wszystkie pod gołym niebem, co pozwalało na stacjonowanie tam 50 wagonów[1].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Warszawskie Tramwaje Elektryczne 1908–2008, t. 4, str. 129, ISBN 978-83-923702-0-8
Linki zewnętrzne[]
| Zajezdnie tramwajowe w Warszawie: |
|
Istniejące: R-1 Wola • R-2 Praga • R-3 Mokotów • R-4 Żoliborz |