Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy ulicy. Zobacz też: Rondo Wiatraczna i Zespół przystankowy Wiatraczna.

2017 Warszawa Wiatraczna na Koziej Górce, 3

Ulica Wiatraczna za torami kolejowymi

POL warsaw wiatraczna nr budynki001

Stara latarenka adresowa

Wiatraczna (nr 28a)

Kapliczka pod numerem dom przy Wiatracznej 28a

Ulica Wiatraczna – ulica licząca około dwóch kilometrów długości, położona na Grochowie i Olszynce Grochowskiej w dzielnicy Praga-Południe.

Przebieg[]

Ulica Wiatraczna rozpoczyna się na skrzyżowaniu z ulicą Grochowską, a następnie biegnie na północ, kolejno przecinając ulice: Zakole, Kobielską, Prochową, Paca, Nizinną, Szaserów, Chrzanowskiego i Dwernickiego, by następnie dojść do linii kolejowej do Otwocka. Dalszy ciąg ulicy formalnie przechodzi przez tory kolejowe i teren kolejowej stacji technicznej Grochów, jednak przebieg ten został zatarty w związku z zakazem wstępu na ten odcinek. Dalszy przebieg ulicy po przejściu przez tereny kolejowe przecina ogródki działkowe, krzyżuje z ul. Kozia Górka i biegnie na zachód, aby dotrzeć do linii kolejowej do Mińska Mazowieckiego, przejść przez tory (formalny przejazd kolejowy zlikwidowano) i zakończyć się na granicy dzielnicy.

Historia[]

Nazwa ulicy pochodzi prawdopodobnie od wiatraka znajdującego się w tym rejonie przez powstaniem zabudowy Grochowa[1]. Ulica powstała około 1920 roku jako mało znacząca droga łącząca ulicę Kobielską z ul. Józefa Dwernickiego pośród niskiej zabudowy Grochowa. W latach 30. XX wieku przebito ją od Kobielskiej do Grochowskiej.

Pod koniec lat 40. XX wieku po zachodniej stronie ulicy powstały bloki osiedla Grochów II. 14 września 1957 r. na ulicę Wiatraczną wprowadzono ruch autobusowy – ruszyła nią linia nr 127. W latach 60. XX wieku ulicę przedłużono w kierunku północnym do Chrzanowskiego. W 1964 roku po jej wschodniej stronie otwarto Centralny Szpital Kliniczny MON.

W okresie powojennym powstał dalszy ciąg ulicy na Emilianowie sięgający aż do ul. Zabranieckiej na Targówku, posiadający przejazdy kolejowe przez linie do Otwocka i Mińska Mazowieckiego - ulica umożliwiała wówczas swobodny przejazd z Grochowa na Targówek Fabryczny. Obydwa przejazdy zamknięto w latach 90. rozcinając ulicę na trzy części, natomiast odcinek na Targówku został zlikwidowany podczas budowy budynku pod adresem Zabraniecka 15.

Ulica Wiatraczna ma wejść w skład praskiego odcinka obwodnicy śródmiejskiej (Mała Obwodnica Pragi) - trasy biegnącej ulicą Wiatraczną, estakadą nad torami kolejowymi, poszerzoną ul. Zabraniecką oraz jej przedłużeniem do ronda Żaba. Na osi ulicy planowane do 2023 roku jest uruchomienie przystanku kolejowego Warszawa Wiatraczna na linii otwockiej, w przyszłości możliwa także budowa przystanku Warszawa Utrata na linii kolejowej do Mińska Mazowieckiego w przypadku rozwoju terenu Emilianowa[2].

Otoczenie[]

Wiatraczna (nr 13) nadbud

Kamienica nr 13 (2014)
porównaj: 201106.2013

  • piekarnia Rajcherta,
  • kamienice przedwojenne pod numerami 2, 4, 5, 7, 12, 13 i 19,
  • budynki wielorodzinne powstałe w latach 50.,
  • nowa zabudowa wielorodzinna w miejscu zabudowy przemysłowej - osiedla Praha i Praskie,
  • kapliczka przy budynku pod numerem 28a,
  • Centralny Szpital Kliniczny MON,
  • ogródki działkowe,
  • kolejowa stacja techniczna Grochów.

Ciekawostki[]

  • W latach 1929-1949 na ulicy Wiatracznej funkcjonował trójkąt tramwajowy, który umożliwiał tramwajom zmianę kierunku jazdy. Powstał on zanim powstało skrzyżowanie Grochowskiej z nowopowstałą al. Waszyngtona i linią tramwajową na niej (jedyna inwestycja ukończona przez Niemców). Trójkąt połączony był z ulicą Grochowską i ślepo kończył się przy skrzyżowaniu z obecną ulicą Zakole (zgodnie z planem długości torów tramwajowych z lat 30. XX wieku długość toru na ulicy Wiatracznej wynosiła 32 metry). Prawdopodobnie z tamtych czasów pochodzi nazwa węzła przystankowego Wiatraczna stosowana do dziś. Został odcięty od torów w ulicy Grochowskiej podczas prac związanych z przekuciem torów z prześwitu 1525 mm na 1435 mm w 1949 roku, jednak jego pozostałości widocznie są w jezdni do dziś[3].

Przypisy[]

Źródła[]

Advertisement