Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy ulicy. Zobacz też: dawną pętlę tramwajową Odrowąża.

Ulica Jacka Odrowąża – ulica położona na pograniczu Bródna i Targówka, wzdłuż Cmentarza Bródnowskiego i Żydowskiego, która biegnie od ronda Żaba do ul. Budowlanej. Patronem ulicy jest Jacek Odrowąż, dominikanin, święty Kościoła Katolickiego.

Droga istniała w XIX wieku jako droga łącząca Pragę z Białołęką, początkowo była zwykłą drogą polną, a pod koniec stulecia już istotnym traktem. W jego otoczeniu znalazły się dwa duże cmentarze – Bródnowski oraz Żydowski, powstała także linia kolei nadwiślańskiej oraz stacja Warszawa Praga. W 1916 roku znalazła się w granicach Warszawy, początkowo zwana była Drogą do Cmentarza, a 5 lipca 1921 nadano jej obecną nazwę – Jacka Odrowąża. Wówczas była to ulica brukowana, wysadzana trzema rzędami topoli. Jej otoczenie było niemal puste, znajdowały się tam jedynie cmentarze (strona wschodnia) oraz bocznice kolejowe i rozległe tereny podmokłe (strona zachodnia), na których znajdowało się boisko piłkarskie. Wzdłuż cmentarzy znajdowały się jednak liczne lokale gastronomiczne, stragany z kwiatami oraz inne pawilony.

3012-1

Tramwaj linii 1 na ul. Odrowąża (przystanek Pożarowa)

W latach 20. XX wieku rozpoczęto budowę wzdłuż ul. Odrowąża linii tramwajowej – choć torowisko było gotowe na początku 1924 roku, to w związku z brakami taborowymi w maju uruchomiono linię "autotramu". Był to specjalnie przystosowany do kursowania po torach pojazd marki Benz z wagonem doczepnym, który kursował na odcinku Świętego WincentegoPoborzańska. Trasę tramwajową wzdłuż ulicy na Pelcowiznę otwarto 29 września 1924 roku, skierowano tędy wówczas linię 21, przy okazji powstała także pętla Odrowąża. Mimo to otoczenie nie zmieniało się, powstał tylko jeden budynek miejski (dziś nr 75), a międzywojenne plany przewidywały jedynie przebicie poprzecznej ul. Rzeszowskiej do równoległej do Odrowąża ulicy na przedłużeniu ul. Oliwskiej (dzisiaj podobnym śladem biegnie ul. Staniewicka). Ulica znajdowała się na pograniczu komisariatów XXIV Targówek i XXV Bródno.

Ulica ze względu na brak zabudowy nie ucierpiała specjalnie podczas II wojny światowej, jedynie z przyczyn ideologicznych hitlerowcy zdewastowali całkowicie cmentarz żydowski. W latach 60. XX wieku część zachodniej pierzei zajęły ogródki działkowe, część pozostała została zorganizowana jako tereny magazynowe oraz kolejowe, wytyczono także ul. Pożarową oraz ul. Staniewicką.

W 2000 roku na południowym skraju ulicy powstało rondo Żaba, a w 2003 roku oddano do użytku drugą jezdnią ulicy wraz ze ścieżką rowerową oraz przebudowano starą jezdnię – w związku z tą budową w 2002 roku zlikwidowano pętlę techniczną Odrowąża. Obecnie zabudowę ulicy stanowią cmentarze od strony wschodniej oraz zabudowania magazynowe i handlowe od strony zachodniej. Po 2013 roku planowana jest przebudowa torowiska wzdłuż ulicy. Do ronda Żaba ma zostać także dociągnięta tzw. obwodnica śródmiejska od strony ul. Zabranieckiej i ronda Wiatraczna, jednak termin jej realizacji jest nieznany, a sam projekt wylądował w szufladzie w związku z kryzysem.

Odrowąża (kamień)

Kamień pamiątkowy

Ulica rozpoczyna swój bieg na rondzie Żaba, u zbiegu z ul. 11 Listopada, ul. Św. Wincentego i ul. Praską, po czym biegnie na północny-zachód, krzyżując się z ul. Staniewicką i ul. Pożarową, po czym kończy się na skrzyżowaniu z ul. Budowlaną, ul. Matki Teresy z Kalkuty i ul. Wysockiego. Wzdłuż całej długości ul. Odrowąża biegnie ścieżka rowerowa.

W otoczeniu ulicy znajdują się dwa cmentarze – Żydowski oraz Bródnowski. Inne obiekty warte uwagi to gmach Związku Zawodowego Dozorców Domowych (nr 75), obecnie mieszczący Zespół Szkół nr 75, oraz kamień pamiątkowy w miejscu, gdzie od 23 sierpnia do 27 sierpnia 1944 roku hitlerowcy rozstrzelali 40 osób.

Advertisement