Ulica Burakowska – ulica położona na Woli, która biegnie od ul. Powązkowskiej na północ do torów kolejowych.
Ulica powstała najpewniej już w XV wieku jako droga do wsi Buraków, w 1770 roku została odcięta od miasta linią Okopów Lubomirskiego, jednak fragment ulicy znalazł się w granicach Warszawy – ten został pod koniec XVIII wieku uregulowany wraz z fragmentem ul. Powązkowskiej. Po 1818 roku część jej otoczenia zajęły Powązkowskie Letnie Baraki, zaś wkrótce potem uregulowany odcinek ulicy otrzymał oficjalnie nazwę Burakowska. Nazwa ulicy pochodzi od Burakowa – wsi, do której ta droga niegdyś prowadziła z Warszawy – obecnie tereny Burakowa znajdują się w granicach miasta.
W połowie XIX wieku zabudowa ulicy składała się z ośmiu drewnianych domów, kilku chałup i kilkunastu budynków gospodarczych, ponadto przy ulicy znajdowały się dwa wiatraki oraz murowany budynek Banku Polskiego na rogu ul. Powązkowskiej. W 1875 roku ulicę przecięła linia kolei obwodowej, rozdzielając ją na dwie części – północna stała się drogą lokalną terenów wojskowych, zaś południowa zaczęła się powoli zabudowywać. W okresie międzywojennym ulica zaczynała się skrzyżowaniem z Powązkowską i dochodziła do Piaskowej, istniał również wtedy żoliborski fragment ulicy, który zaczynał się ślepo i dochodził do Krasińskiego[1]. Oba odcinki planowano przed wojną połączyć[2] oraz przedłużyć, nawet do ul. Kasprowicza za pośrednictwem ul. Kłodawskiej.
Zabudowania obu odcinków uległy znacznym zniszczeniom w trakcie II wojny światowej, a ich otoczenie zostało po wojnie zabudowane zakładami przemysłowymi – jednym z nich był Instytut Chemii Przemysłowej. Dopiero około 2010 roku rozpoczęła się zabudowa nowymi budynkami mieszkalnymi, w szczególności w północnej części ulicy – wówczas też pojawiły się pierwsze propozycje, aby ulicom nadać nowe nazwy. W związku z tym na mocy uchwały Rady Miasta z 11 lipca 2013 roku północna część ulicy (Rydygiera – Krasińskiego) otrzymała imię Anny German (por. German)[3], zaś południowy odcinek zachował dawną nazwę.
W przyszłości odcinek ulicy biegnący wzdłuż linii kolejowej nr 20 ma zostać przebudowany i dostosowany do kategorii drogi zbiorczej. Planuje się przedłużenie go do skrzyżowania z Powązkowską i Tatarską. Zarówno opisany fragment ulicy Burakowskiej, jak i jego projektowane przedłużenie, noszą w planach roboczą nazwę Nowo-Powązkowska. Tak rozbudowana sieć będzie tworzyć spójny ciąg z ul. Kłopot, którą planuje się przedłużyć do skrzyżowania Andersa i Dawidowskiego[4].
Obecnie ulica składa się z jednego tylko fragmentu (przed wydzieleniem ul. Anny German były to dwa niezależne odcinki). Jej bieg rozpoczyna się skrzyżowaniem z Powązkowską, a następnie krzyżuje się z Młocińską i Piaskową. Dalej skręca i biegnie wzdłuż linii kolejowej nr 20. Kończy się rondem na skrzyżowaniu z łącznikiem do wiaduktu alei Jana Pawła II, gdzie przechodzi w ul. Kłopot
Otoczenie[]
Obiekty użyteczności publicznej oraz wartościowe historycznie położone przy ul. Burakowskiej:
- Burakowska 5/7 – zabytek, fabryka koronek Szymona Landaua
- Burakowska 16 – budynek mieszkalny (w budowie)
Ponadto przy ul. Burakowskiej 4 (rejon ul. Młocińskiej) planowana jest budowa 120-metrowego wieżowca o roboczej nazwie "Rafaello Tower".
Przypisy
- ↑ Warszawa przedwojenna. Plan miasta z 1939 r., red. P. Kamiński. Wyd. 2 popr. Warszawa: ΠTR Kartografia 2004. ISBN 83-86240-84-X
- ↑ Ortofotomapa – Warszawa historyczna
- ↑ Uchwała nr LXI/1725/2013 z 11-07-2013, bip.warszawa.pl, dostęp: 27.12.2013
- ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego