<place lat="52.13781690" lon="21.02527790" /> Ulica Żołny leży w dzielnicy Ursynów, w obszarze MSI Pyry i na granicy obszarów Natolin i Stary Imielin. Łączy ul. Rolną z Puławską.
Ulica rozpoczyna bieg skrzyżowaniem z ul. Rolną, która na tym odcinku według serwisu mapowego BGiK i przebiegu działek geodezyjnych nie posiada jezdni. Biegnie na południowy zachód i przecina bocznicę kolejową do stacji techniczno-postojowej metra. Za torem kolejowym krzyżuje się z ulicami Perkalową i Gruchacza, by po ok. 200 metrach skręcić na zachód i przeciąć osiedle domów jednorodzinnych. Na tym odcinku krzyżuje się z ulicami Kolibrów, Jerzyka, Jarząbków i Rajskich Ptaków, po czym kończy się skrzyżowaniem z ul. Puławską przy węźle tej ostatniej z al. Legionów Piłsudskiego. Nie ma możliwości skrętu z Żołny w Puławską w lewo[1].
Obszar został włączony do Warszawy w 1951 roku. Ulica Żołny pojawia się na pierwszym wydaniu planu Warszawy PPWK z 1958 roku[2], a od wydania trzeciego nosi nazwę Żołny[3]. W tamtym okresie krzyżowała się dodatkowo z ul. Słonki, a jej końcowy odcinek przy Puławskiej przecinał tor kolei piaseczyńskiej.
Zabudowa ulicy składa się głównie z domów jednorodzinnych, a także z kilku niewielkich domów wielorodzinnych. Przy Żołny 26/26b mieści się Ambasada Libii. W bezpośrednim sąsiedztwie ulicy znajduje się również Las Kabacki oraz wiadukt kolejowy nad ul. Puławską, fragment bocznicy do stacji techniczno-postojowej metra[1].
Ulicą Żołny nie kursują linie komunikacji miejskiej. Najbliższe przystanki to Pileckiego (od wschodniego końca ulicy) i Żołny (od zachodniego). Wzdłuż ulicy nie przebiega ścieżka rowerowa.
Nazwa ulicy pochodzi od Żołny zwyczajnej, barwnego ptaka gnieżdżącego się w norach wygrzebanych w pionowych urwiskach. Wpisuje się w tendencję nazewniczą właściwą tej okolicy, gdzie funkcjonują inne nazwy pochodzące od ptaków.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Mapa Warszawy, Urząd m.st. Warszawy. Dostęp 13 maja 2015 r.
- ↑ Plan Warszawy z 1958 r., PPWK, wyd. 1, s. 21. Dostępny w serwisie Trasbus. Dostęp 13 maja 2015 r.
- ↑ Plan Warszawy z 1961 r., PPWK, wyd. 3, s. 21. Dostępny w serwisie Trasbus. Dostęp 13 maja 2015 r.