Szymon Syrkus (ur. 24 czerwca 1893 w Warszawie, zm. 8 czerwca 1964 w Warszawie), polski architekt, teoretyk urbanistyki, przedstawiciel awangardy, formista, mąż Heleny Syrkus.
W latach 1911-1922 studiował w Wiedniu, Grazu, Rydze, Moskwie i w Warszawie, a w 1920-1921 także malarstwo i rzeźbę na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Lata 1922-1924 Syrkus spędził w Weimarze, Berlinie i Paryżu, gdzie poznał przedstawicieli kierunków Bauhaus i De Stijl.
Wrócił do Warszawy w grudniu 1924 i rok później projektuje budynek Narodowej Służby Zdrowia na Wolskiej 18 (nieistniejący). Przyłącza się do grupy Blok, gdzie wraz z Mieczysławem Szczuką i Teresą Zarnower nakreślają teoretyczne zasady projektowania budynków, zaprezentowane w 1926 r. na Pierwszej Międzynarodowej Wystawie Architektury Nowoczesnej w Warszawie. W 1926 r. powstała grupa Praesens, której Syrkus jest współzałożycielem i głównym teoretykiem. Tego samego roku wziął ślub członkinią grupy Heleną Niemirską. Od 1928 należał do CIAM - Congrès International d'Architecture Moderne.
Podczas II wojny światowej uwięziony w Auschwitz. Od 1949 profesor Politechniki Warszawskiej.
Ważniejsze prace[]
Projekty Szymona Syrkusa:
- 1925 - budynek Narodowej służby Zdrowia w Warszawie na Wolskiej 18,
- 1930 - (z A. Pronaszką) teatr symultaniczny,
- 1932-1934 - teatr eksperymentalny na Żoliborzu.
Projekty małżeństwa Syrkusów:
- 1928 - powiatowa Kasa Chorych w Kutnie,
- 1929 - pawilon fabryki nawozów sztucznych na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu,
- 1931-1935 - osiedle WSM Rakowiec,
- 1947-1950 i 1958-1962 - osiedle Koło-Wschód
- 1949-1951 - osiedle Praga I.