Pomnik Partyzanta
Pomnik Partyzanta (znany także jako Pomnik Partyzantom Bojownikom o Polskę Ludową lub Pomnik Partyzanta Gwardii Ludowej) – pomnik znajdujący się na Skwerze Stanisława Wisłockiego pomiędzy ulicą Smolną a Alejami Jerozolimskimi w pobliżu Ronda de Gaulle'a w Śródmieściu.
Pomnik został odsłonięty 13 maja 1962 roku w 20. rocznicę wymarszu oddziału Gwardii Ludowej im. Stefana Czarnieckiego pod dowództwem Franciszka Zubrzyckiego „Małego Franka” na pierwszą akcję bojową.
Wykonana z brązu rzeźba autorstwa Wacława Kowalika przedstawia rannego partyzanta podtrzymywanego przez kobietę trzymającą w wyciągniętej w górę lewej ręce gałązkę wawrzynu. Ta scena, symbolizująca bohaterstwo partyzantów Gwardii Ludowej w czasie II wojny światowej, stanowi również nawiązanie do często wykorzystywanego w sztuce sakralnej motywu tzw. Piety (Matki Boskiej rozpaczającej nad ciałem Chrystusa). Mierząca 320 cm rzeźba powstała z 14 elementów o łącznej wadze 1600 kg.
Cokół pomnika został wykonany z granitu pochodzącego ze zniszczonego mauzoleum marszałka Paula von Hindenburga w Stębarku koło Olsztynka (ten sam materiał wykorzystano już wcześniej do budowy schodów pomiędzy poziomem ulicy a parterem znajdującego się naprzeciwko Gmachu Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Na cokole pomnika wykuto napis Partyzantom – Bojownikom o Polskę Ludową. Otoczenie monumentu (świerki srebrzyste, kwietnik, ławy z piaskowca) zaprojektowali Zygmunt Stępiński i Kazimierz Marczewski.
Rzeźba została zgłoszona w 1958 roku do konkursu na Pomnik Bohaterów Warszawy 1939-1945, jednak jury wybrało wówczas pracę Mariana Koniecznego.
Fundatorami pomnika było Ministerstwo Obrony Narodowej i Stołeczna Rada Narodowa.