Schemat rozmieszczenia przystanków w zespole
Zespół przystankowy Plac Teatralny (nr 7026, rozkłady jazdy) – zespół przystanków autobusowych zlokalizowany w dzielnicy Śródmieście, na pl. Teatralnym oraz na ul. Wierzbowej.
Historia[]
Kraniec Tramwajowy[]
Przed wojną[]
Pętla Plac Teatralny została uruchomiona początkowo dla tramwajów konnych dla linii Czerwono-Niebieskiej oraz Niebieskiej z krzyżem, które kolejno w 1905 roku otrzymały oznaczenie „12” i „15” (podczas wprowadzania nowych oznaczeń linia „15” była zlikwidowana i zarezerwowana na przyszłość[1]).
W 1908 roku nastąpiła elektryfikacja trasy, w wyniku której uruchomiono szóstą linię zelektryfikowaną - „12”, która kursowała w okresie letnim w latach 1908-1913 oraz jednorazowo w 1919 roku. W tym samym roku uruchomiono linię cmentarną Powązki IV Brama - Plac Teatralny w okresie Wszystkich Świętych. W 1915 na okres od 5 do 15 sierpnia, na pętli zatrzymywały się również linie „5” oraz „22”, w związku z wysadzeniem przęseł Mostu Kierbedzia przez wycofujących się Rosjan.
Od 17 kwietnia do 11 maja 1921 kraniec miała tutaj linia „7”, którą później wydłużono do Placu Trzech Krzyży. Następnie, 31 grudnia, na pętli pojawiła się linia nocna „10”, którą następnie przedłużono do Dworca Wileńskiego 3 stycznia 1922 roku.
28 września 1924 roku na pętlę przybyła linia „21”. W grudniu tego samego roku na pętlę przybyły linie „15” i „23”, kolejno 20 i 29 grudnia.
24 grudnia 1933 roku trzy nowo linie nocne (tj. Czerniaków, Gocławek oraz Pelcowizna), uruchomione w celu ułatwienia powrotu do domu bawiących się w śródmiejskich lokalach rozrywkowych mieszkańców przedmieść, miały tutaj kraniec. 1 sierpnia 1937 zostały kolejno przemianowane na „50”, „60” oraz „80”.
W międzyczasie uruchomiono linię okólną „T” (uruchomiona 5 maja 1935 roku) oraz sezonową „E” (uruchomiona 6 września 1935 roku, w tym samym roku zlikwidowana).
Taki zestaw linii kończących trasę na pętli (tj. „15”, „21”, „23”, „50”, „60”, „80” oraz „T”) utrzymywał się do 4 listopada 1938 roku, kiedy to linie „21” oraz „23”, połączono w jedną (tj. „21”) tym samym przedłużając jej trasę, tak, że Plac Teatralny stał się dla linii przystankiem przelotowym.
3 maja 1939 roku wyniku reorganizacji komunikacji miejskiej w Śródmieściu na kraniec przybyła również linia „B”.
8 września 1939 roku w związku z rosnącymi zniszczeniami zawieszono istnienie komunikacji miejskiej.
W trakcie wojny[]
Podczas wojny trasy linii tramwajowych zmieniały się nieustannie. Podczas wojny kraniec tu miały (w nawiasie podane lata w których linie kończyły trasę): „1” (1940), „3” (1941), „9” (1939-1944), „9-kreślone” (1940), „14” (1940), „15” (1943-1944), „16” (1940-1941), „16a” (1944), „16e” (1943-1944), „17” (1941), „19” (1941-1944), „22” (1940-1944), „22b” (1941-1944), „23” (1939), „27” (1939-1940), „B” (1940-1941) oraz „Tylko dla Niemców” (1942-1944).
Po wojnie[]
Po wojnie funkcję krańca, zespół objął 7 lipca 1946 dla linii „17” a stracił 5 grudnia tego samego roku. Ponownie kraniec został uruchomiony także dla linii „17”, 15 listopada 1947 roku. Kraniec tramwajowy zlikwidowano 22 października 1948 roku, w związku z likwidacją odcinka trasy przez Królewską, Krakowskie Przedmieście aż do pętli na pl. Teatralnym, tym samym skracając trasę linii „17”.
Kraniec autobusowy[]
Przed i w trakcie wojny[]
Kraniec autobusowy Plac Teatralny został uruchomiony dla linii „A”, 29 czerwca 1928 roku. 11 października 1938 roku kraniec zaczęła mieć linia „H”. 6 września w związku z rosnącymi zniszczeniami zawieszono komunikację autobusową. 10 dni później uruchomiono dwie linie zastępcze za tramwaj (tj. Plac Teatralny-Plac Zbawiciela i Plac Teatralny-Plac Trzech Krzyży). 19 września obie linie zawieszono. Kolejna linią zastępczą była Plac Teatralny-Plac Zbawiciela-Plac Unii Lubelskiej (uruchomiona 3 października 1939 roku, a zlikwidowana 16 listopada 1939 roku).
Po wojnie[]
Po wojnie kraniec uruchomiono dla linii „125”, 29 lipca 1950 roku. 12 lutego 1955, trasę linii „125” przedłużono do Placu Krasińskich, tym samym likwidując kraniec.
Po raz kolejny kraniec został uruchomiony dla przedłużonej „111”, 6 listopada 1961 roku. Po raz kolejny kraniec został zlikwidowany 21 lutego 1964 roku, kiedy to linię przedłużono do krańca Zamenhofa.
Następny raz pętla została uruchomiona 19 sierpnia 1982 roku, dla linii „106”, „175”, „193”, „195”, „406” oraz „495”, w związku z likwidacją krańca Plac Piłsudskiego, w związku z generalną przebudową i robotami ciepłowniczymi.
11 lutego 1984 roku z pętli zniknęły linie: „175” (przedłużona do krańca Długa) oraz „193”, „195” i „495” (przedłużone do krańca Konwiktorska), w związku z koniecznością ograniczenia ruchu autobusowego w rejonie pl. Teatralnego.
18 sierpnia 1986 roku na pętli pojawiła się linia „506” zamiast „406”, w związku z uporządkowaniem numeracji linii autobusowej.
Ostatecznie kraniec w zespole został zlikwidowany 9 stycznia 1991 roku, w związku z zamknięciem dla ruchu kołowego na ul. Wierzbowej. Zespół od tego momentu stał się tylko przystankiem przelotowym.
Układ przystanków[]
W zespole zatrzymują się następujące linie komunikacji miejskiej:
- 01:
stały: 107, 111
okresowy stały: 116, 128, 175, 178, 180, 222
okresowy na żądanie: N44 - 02:
stały: 111, 222 - 04:
okresowy stały: 116, 178, 180, 503, 518
okresowy na żądanie: N44
Galeria[]
Przypisy
- ↑ Kurier Warszawski z 29 sierpnia 1905 roku.