Gmach Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego

Widok od strony północnej

Wejście główne

Kolejne skrzydła od strony ul. Pasteura

Gmach Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego – gmach położony przy ulicy Ludwika Pasteura 1, który jest siedzibą Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego.

Wkrótce po odzyskaniu niepodległości istniejący gmach chemii nieorganicznej okazał się niewystarczający, ale dopiero po długotrwałych bojach profesorów oraz studentów o budowę oddzielnego gmachu dla zakładu (projekty sięgają już 1924 roku) w 1935 roku przyznano wydziałowi plac o powierzchni 13 526 m² u zbiegu ulicy Pasteura i Wawelskiej, wówczas o adresie Wawelska 17. Pierwsze prace ziemne w związku z budową gmachu rozpoczęły się 19 września 1935 roku. Projekt gmachu przygotował Aleksander Bojemski, a w uroczystości wbicia pierwszej łopaty wzięli udział profesorowie: Wiktor Lampe (chemik organiczny), Stefan Pieńkowski (fizyk, rektor UW), Stefan Mazurkiewicz (matematyk, dziekan wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UW), Kazimierz Jabłczyński (chemik nieorganiczny), Mieczysław Centnerszwer (chemik fizyczny) i Aleksander Bojemski (projektant gmachu).

Na otrzymanym terenie zaplanowano postawienie trzech zakładów chemicznych wydziału matematyczno-przyrodniczego oraz tuż obok gmachu chemii lekarskiej, a całość miała stanąć frontem do planowanego przedłużenia ulicy Glogera. Kamień węgielny pod budynki położono 29 maja 1936 roku. Budowę prowadziła firma Jerzy Hildt z ulicy Miedzianej nr 8. Gmach oddano oficjalnie do użytku 23 czerwca 1939 roku.

Podczas okupacji Niemcy zrabowali wyposażenie oraz dostosowali gmachy do swoich potrzeb, urządzając tu m.in. stajnie i koszary, a od 1941 roku także lazaret wojskowy, oznakowany wojskowym numerem VIII. W związku rosnącą liczbą rannych dowożono ich do szpitala nawet tramwajami, w związku z czym Niemcy zażądali wybudowania bocznicy tramwajowej od Grójeckiej przez Wawelską do "szpitala im. Curie-Skłodowskiej". To określenie dotyczy jednak tego budynku, a taka nazwy wynika z błędu popełnionego przez wywiad Armii Krajowej. Bocznica ta została zapewne zlikwidowana w latach 50. XX wieku.

Część gmachu została zniszczona podczas II wojny światowej, odbudowała je w latach 1948-1950 ta sama firma, która je budowała, czyli firma Jerzy Hildt. Budynek został rozbudowany w latach 1962-1967 o gmach Radiochemii.