Ulica Stanisława Jagmina – długa na niespełna 200 metrów ulica na wschodnim Tarchominie w dzielnicy Białołęka. Biegnie od ulicy Milenijnej do Kaflowej.
Rejon ulicy Jagmina został włączony do Warszawy wraz z całą Białołęką w 1951 roku, wówczas w tym miejscu nie było jeszcze żadnych ulic oprócz Ceramicznej. Pojawia się na planach dopiero w latach 70. XX wieku, musiała więc powstać wówczas, z czasem zabudowana nietypowo jak na okolicę, bo domami i willami.
Patronem ulicy jest Stanisław Jagmin, polski rzeźbiarz, ceramik, założyciel fabryki ceramiki w Nieborowie, projektant ceramiki dla fabryki w Ćmielowie. Ulica ta nieprzypadkowo nazywa się Jagmina, ponieważ mieszkał on w tej okolicy i miał tu swoją pracownię - podobną etymologię mają pobliskie ulice Ceramiczna, Kaflowa, Majolikowa i Ćmielowska.
Ulica rozpoczyna swój bieg w pobliżu Milenijnej (de facto się z nią nie krzyżując), po czym kieruje się na północny-zachód nie mając żadnego innego skrzyżowania niż ostatnie z ulica Kaflową, gdzie ul. Jagmina kończy swój bieg. W ciągu ulicy znajduje się nietypowy plac o ruchu kołowym niekrzyżujący z innymi ulicami.
Obiekty położone przy ulicy to:
- ul. Jagmina 16 - Przedszkole Prywatne Plastuś
