Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy placu. Zobacz też: Zespół przystankowy Plac Narutowicza oraz ul. Narutowicza w Wesołej.

Plac Gabriela Narutowicza – plac położony w centralnej części dzielnicy Ochota, na obszarze Starej Ochoty, u zbiegu ulic Grójeckiej, Filtrowej, Uniwersyteckiej, Słupeckiej i Barskiej. Patronem placu jest Gabriel Narutowicz, inżynier, prezydent Polski.

Historia[]

Skanuj0039

Plac Narutowicza z kościołem w okresie międzywojennym

Kosciol Niepokalanego Poczecia NMP (plac Narutowicza)

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Plac wytyczony został w latach 20. XX wieku jako centrum rozbudowującej się Ochoty i od razu stał się istotnym węzłem komunikacyjnym z pętlą tramwajową (otwartą w 1921 roku), a w 1923 roku nadano mu imię prezydenta Gabriela Narutowicza. Plac został szybko obudowany, już w 1923 gotowy był kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (ul. Grójecka 38), a następnymi obiektami były kamienica przy Akademickiej 3 (lata 20.), Filtrowej nr 68 (1926), Grójecka nr 40 (1928) i Filtrowej nr 70 (1929). W 1930 roku gotowy był także Dom Akademicki (ul. Akademicka 5). W planach też było ustawienie tutaj pomnika Chrystusa Króla, na jednak się nie zdecydowano ze względu na zbytnią wówczas peryferyjność placu.

Zabudowa placu w dobrym stanie przetrwała okres II wojny światowej i w zasadniczym zrębie nie uległa zmianie do dzisiaj, zmienił się jednak układ urbanistyczny placu. W latach 60. XX wieku rozbudowano pętlę tramwajową, a plac przekształcono w swego rodzaju rondo podobne do ronda Wiatraczna – z pętlą pośrodku oraz ulicami obiegającymi ją, z charakterystycznym wygięciem ul. Grójeckiej. Pośrodku powstał też niewielki skwer. W 2001 roku przy placu stanął pomnik Gabriela Narutowicza, choć pierwsze projekty pojawiały się już w 1984 roku. Dnia 13 kwietnia 2007 na placu Narutowicza pojawiły się pierwsze w Warszawie gumowe krawężniki, oddzielające buspasy od reszty jezdni.

Dzielnica Ochota ma w planach przebudowę i rewaloryzację placu – główne założenia dotyczą wyprostowania wygiętej obecnie wschodniej nitki ul. Grójeckiej, likwidacji lub ograniczenia znajdującej się pośrodku placu pętli tramwajowej, likwidacji dyspozytorni oraz plastikowych budek. Uwolniona przestrzeń mogłaby wówczas zostać przeznaczona na zieleniec z ławkami, chodnikami, ścieżkami rowerowymi oraz fontanną. Wstępny projekt przygotowała pracownia Fronton[1], następnie w grudniu 2012 rozpisano konkurs na koncepcję urbanistyczną placu[2], który rozstrzygnięto w maju 2013 roku. Nie przyznano pierwszej nagrody, a za najciekawszy (II nagroda) uznano projekt pracowni Dawos, przewidujący, poza postulowanymi zmianami, urządzenie także niskich pawilonów usługowych obiegających plac oraz strefy zieleni wzdłuż ul. Akademickiej[3]. W przyszłości pod placem ma też powstać stacja III linii metra.

Plac Narutowicza pojawia się w powieści „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza w rozdziale XIII: na placu Narutowicza, gdzie stoi dom akademicki, spotkaliśmy brać studencką z nogawkami wystrzępionymi, niewyspaną i nie ostrzyżoną, śpieszącą na wykład lub czekającą na tramwaj. Wszyscy z nosami w skryptach, jedli jaja na twardo, skorupki chowali do kieszeni, dychając kurz wielkomiejski.

W Wesołej znajduje się także ul. Narutowicza.

Galeria[]

Przypisy

Linki zewnętrzne[]

Advertisement